Huurmarktregulering in Ierland: afname private investeerders zorgde voor verschuiving naar duurdere huursegmenten

De Ha'penny Bridge in Dublin

The Ha'penny Bridge, Dublin Foto: ugglemamma / Pixabay

  • In 2016 introduceerde Ierland zogenaamde Rent Pressure Zones (RPZ’s) om huurverhogingen te beperken tot maximaal 4% per jaar in bepaalde gebieden.
  • Ondanks de maatregelen steeg de huurprijs met 11,7% in het eerste kwartaal van 2022, de grootste stijging sinds eind 2016.
  • Het aantal beschikbare huurwoningen bereikte in mei 2022 het laagste niveau sinds het begin van de registraties in 2006.

In 2016 introduceerde Ierland een ambitieuze poging om de huurmarkt te reguleren door het invoeren van zogenaamde Rent Pressure Zones (RPZ’s). Deze zones beperkten de jaarlijkse huurverhoging tot niet meer dan 4% in aangewezen gebieden, met als doel de snel stijgende huurprijzen te matigen. De RPZ’s omvatten al snel de meerderheid van stedelijke centra en huurwoningen in het land.

Ondanks de invoering van RPZ’s en later de koppeling van huurverhogingen aan inflatie of een maximum van 2% per jaar, bleef de huurprijsontwikkeling een uitdaging. Volgens gegevens van de vastgoedwebsite Daft.ie stegen de huren in het eerste kwartaal van 2022 met 11,7% op jaarbasis, wat de grootste stijging markeert sinds eind 2016.

Deze stijging ging gepaard met een historisch laag aantal beschikbare huurwoningen in mei 2022, het laagste sinds het begin van de dataverzameling in 2006.

Afname private investeerders zorgt voor verschuiving naar duurdere huursegmenten

Een combinatie van factoren draagt bij aan deze ontwikkelingen. Sommige verhuurders omzeilen weliswaar de regelgeving, maar anderen gebruikmaken van legitieme uitzonderingen die hen toestaan de maximale huurverhogingen te overtreffen. Belangrijk is dat een uitdagend regelgevend en fiscaal klimaat ertoe leidt dat veel verhuurders de markt verlaten, wat resulteert in een afname van het aanbod van huurwoningen.

Daarnaast heeft de afname van private investeerders in de huurmarkt bijgedragen aan een verschuiving naar duurdere huursegmenten, wat de druk op de huurprijzen verder verhoogt.

Deze ontwikkelingen in Ierland benadrukken de complexiteit van huurmarktregulering en de moeilijkheid om huurprijsstijgingen effectief te beheersen zonder het aanbod van huurwoningen aan te pakken. Het Ierse voorbeeld toont aan dat, ondanks goedbedoelde regelgeving, de realiteit van de huurmarkt een meer geïntegreerde aanpak vereist die zowel de huurprijzen als het woningaanbod adresseert.

Zoals eerder besproken in onze analyses van Berlijn en Catalonië, toont de Ierse ervaring aan dat huurmarktreguleringen bedoeld om de betaalbaarheid te verbeteren, vaak onvoorziene gevolgen hebben.