- Strenge regels in Rotterdam verhinderden het splitsen van grote woningen in kleinere appartementen.
- De minimumgrootte van 85 vierkante meter maakte splitsen vrijwel onmogelijk.
- Er was brede steun om deze eis te verlagen naar 50 vierkante meter, wat starters meer kansen biedt.
In de strijd tegen het woningtekort klonk in Rotterdam steeds luider de roep om de regels voor woningsplitsing te versoepelen.
Gisteren werd dan eindelijk een voorstel aangenomen om deze eis aan te passen, de minimum grootte is nu 50 vierkante meter, voor bijna alle wijken.
Veel verouderde, grote huizen zouden in theorie eenvoudig kunnen worden omgebouwd tot meerdere compacte appartementen, maar de eisen maakten dat vrijwel onmogelijk. Daarover schreef het kritische VVD-Raadslid Erik Verweij op LinkedIn.
De kern van het probleem is volgens Verweij de verplichte minimale oppervlakte. In veel wijken moet elk nieuw appartement na splitsing minstens 85 vierkante meter groot zijn. Dat betekent dat de oorspronkelijke woning zeker 170 vierkante meter moet beslaan.
Zulke panden zijn schaars, waardoor er nauwelijks gesplitst wordt. Dit is opmerkelijk, omdat woningsplitsing een effectieve manier kan zijn om snel extra woningen te realiseren zonder dat de gemeente extra grond hoeft te ontwikkelen of hoge bouwsubsidies hoeft te geven.
Vraag naar kleinere woningen groot, eis nu aangepast naar 50 vierkante meter
De behoefte aan kleinere woningen is juist enorm, ziet Verweij, vooral onder starters en stellen die bewust kiezen voor een compact appartement. Veel woningzoekenden zouden al geholpen zijn met een woning tussen de 50 en 85 vierkante meter.
Toch krijgen zij vaak nul op het rekest omdat de regels hen uitsluiten.
“Hoe absurd is het dat de overheid voor jou gaat bepalen dat je niet mag wonen in een woning van tussen de 50 en de 85 vierkante meter?”, schrijft Verweij.
Voorstanders van versoepeling wijzen erop dat het onlogisch is dat de overheid voorschrijft hoeveel vierkante meter een huishouden minimaal nodig zou hebben, terwijl er voldoende vraag is naar kleinere en betaalbare woonruimte.
Wethouder Zeegers wist dan ook op ruime steun van de raad te rekenen voor haar voorstel om splitsing toe te staan. Daarmee laat ze beleid los dat nog relatief recent is ingevoerd. In grote delen van Rotterdam gold jarenlang, net als in andere steden, een verbod op verkamering ‘om overlast te beperken’.
Ook wordt benadrukt dat dit de gemeente nauwelijks iets kost, terwijl het snel voor meer woningen kan zorgen.