- De Voorjaarsnota 2025 presenteert plannen om de liberalisering van de private huurmarkt te versterken, maar blijft vaag over cruciale details.
- Voorstellen zoals een lagere liberaliseringsgrens en een zwaardere rol voor de WOZ-waarde staan haaks op recent beleid.
- Er wordt gesproken over uitzonderingen voor kleine particuliere verhuurders, maar de praktische uitwerking blijft onduidelijk.
De Voorjaarsnota 2025 bevat voorstellen om de private huurmarkt weer wat te liberaliseren. Toch blijft onduidelijk op welke manier dit precies vorm moet krijgen.
Zo wordt gesteld dat de liberaliseringsgrens weer verlaagd moet worden, terwijl deze onder de Wet betaalbare huur juist was verhoogd. Concrete details, zoals het nieuwe puntenaantal binnen het woningwaarderingsstelsel (WWS), ontbreken vooralsnog.
Opvallend is ook het voornemen om de WOZ-waarde opnieuw een zwaardere rol te laten spelen in de huurprijsbepaling. In 2022 werd de invloed van de WOZ juist gemaximeerd om overwaardering te voorkomen.
Met deze beleidswijzigingen lijkt de Voorjaarsnota eerdere hervormingen deels terug te draaien, wat onzekerheid veroorzaakt bij huurders en verhuurders, zo schrijft ook Cody Hochstenbach, universitair docent stadsgeografie aan de Universiteit van Amsterdam op Bluesky.
Vage plannen voor uitzonderingen kleine verhuurders
Verder wordt verkend of kleine particuliere verhuurders kunnen worden uitgezonderd van de huurbevriezing in de sociale huur.
Gezien het feit dat ongeveer 560.000 huurwoningen in handen zijn van natuurlijke personen, en ongeveer de helft daarvan wordt verhuurd door eigenaren met één of twee woningen, gaat dit om een aanzienlijk deel van de markt, ziet Hochstenbach.
De concrete invulling van deze verkenning blijft echter onduidelijk, zeker gezien een uitzondering dus ook al snel om veel woningen gaat.
De Voorjaarsnota 2025 geeft een aanzet tot ingrijpende wijzigingen in het huurbeleid, maar mist duidelijke kaders. De spanning tussen recente wetgeving en nieuwe voorstellen roept vragen op over de richting en de consistentie van het beleid.