- Minister Mona Keijzer wil, net als vorige kabinetten, 100.000 woningen per jaar bouwen om de woningnood te bestrijden.
- Keijzer pleit voor het combineren van functies, zoals natuur en woningbouw.
- Nieuwe wetgeving en bevoegdheden moeten langdurige discussies over woningbouwlocaties beëindigen.
Minister van Volkshuisvesting en Ruimtelijke Ordening, Mona Keijzer, heeft een duidelijke missie: het aanpakken van de woningnood door jaarlijks 100.000 woningen te realiseren.
Haar aanpak richt zich niet alleen op het versnellen van de bouw, maar ook op het slim benutten van ruimte. “We moeten afstappen van elke functie z’n eigen plekje,” verklaart Keijzer tegenover omroep WNL.
De vraag is wel wat Keijzer anders gaat doen dan vorige kabinetten. Haar doelstelling is immers hetzelfde. Doelstellingen die telkens niet gehaald werden.
Keijzer benadrukt dat verschillende functies uitstekend samen kunnen gaan. “De natuur doet het bijvoorbeeld goed rond oefenterreinen van Defensie”.
Dit soort combinaties wil ze breder inzetten, zodat zowel woningbouw als natuur kunnen floreren. “21 procent van onze wandel- en fietsroutes loopt over agrarisch land”.
Wetgeving en grootschalige bouwlocaties
Om haar plannen te realiseren, pleit Keijzer voor aanpassingen in de wetgeving. We zullen een slag moeten maken naar hoe je dingen kunt combineren, zegt ze. Daarnaast hamert ze op dat er nu eenmaal afspraken gemaakt zijn. “Ik heb op de Woontop 11 december afspraken gemaakt met alle betrokkenen”.
Daarmee speelt de politica allicht een slim spel: de doelstellingen zijn niet langer een politieke stip op de horizon, maar zijn nu verbonden aan andere partijen. Die dragen daarmee nu ook verantwoordelijkheid voor die 100.000 woningen.
Zo ontstaat een interessante situatie. Met de ambitieuze afspraken lijkt het alsof de resterende partners stevig vastzitten aan de gemaakte afspraken, terwijl partijen die niet tekenden – zoals pensioenfondsen – mogelijk beter gepositioneerd zijn.
Daarnaast benadrukt ze het belang van nieuwe grootschalige woningbouwlocaties. In Noord-Holland is er al gekozen voor flexibele uitbreidingen, een aanpak die volgens Keijzer landelijk ingevoerd moet worden.
Ze maakt ook gebruik van haar bevoegdheden om vastgelopen plannen vlot te trekken. Er zijn locaties waar al tien tot vijftien jaar over wordt gediscussieerd. Dat moet stoppen. Met instructiebesluiten kan ze gemeenten en provincies dwingen tot actie.
Waarom lukt @MonaKeijzer wel wat Hugo de Jonge niet lukte? "Ik heb op de Woontop afspraken gemaakt met alle betrokkenen." #WNL pic.twitter.com/es8cUC25Go
— WNL Op Zondag (@WNLOpZondag) December 29, 2024
Alles staat of valt nu met hoe daadkrachtig de er echt bouw vlotgetrokken kan worden. Keijzer heeft slim de verantwoordelijkheid niet alleen op de schouders genomen, maar kan ook zeker niet zeggen dat iedereen het met haar visie eens is.
De Woonbond en pensioenfondsen ondertekenden haar Woontop-afspraken niet. Daarbij komt nog eens dat de huidige ministers vooral langs elkaar heen lijken te werken. Dat deed Vastgoedbelang er al bijna toe besluiten de handtekening onder het gemaakte akkoord weer in te trekken.
Dat na gemaakte afspraken een collega-minister plotseling aankondigt dat het forfait voor box-3-beleggers in 2026 verder wordt verhoogd, viel bij hen uiteraard niet in goede aarde.