- De vraag naar woningen in Nederland wordt versterkt door de sterke toename van het aantal eenpersoonshuishoudens, naast de algemene bevolkingsgroei.
- Onderzoek van Radar toont aan dat 84% van de gemeenten het splitsen van woningen, een potentiële oplossing voor het woningtekort, niet actief stimuleert.
- Een analyse van de verhouding tussen het aantal woningen en inwoners sinds 1970 ondersteunt het idee dat woningsplitsing een efficiënte methode kan zijn om het woningaanbod te vergroten.
Nederland kampt met een nijpend woningtekort, een probleem dat wordt verergerd door de toenemende bevolkingsgroei en het stijgende aantal huishoudens. Volgens gegevens van het Compendium voor de Leefomgeving (CLO) is het aantal eenpersoonshuishoudens significant toegenomen. Dat ddraagt bij aan de druk op de woningmarkt.
Deze trend naar kleinere huishoudens heeft de vraag naar woonruimte verder opgestuwd, bovenop de natuurlijke bevolkingsgroei.
Woning splitsen als potentiële oplossing
Te midden van deze uitdagingen wordt woningsplitsing genoemd als een mogelijke oplossing voor het woningtekort. Woning splitsen houdt in dat grotere woningen worden opgedeeld in meerdere, kleinere eenheden, waardoor het totale woningaanbod toeneemt.
Ondanks de potentie van deze oplossing, blijkt uit onderzoek van Radar dat het overgrote deel van de Nederlandse gemeenten (84%) deze aanpak niet stimuleert. Dit is een gemiste kans, gezien de duidelijke behoefte aan meer wooneenheden voor kleinere huishoudens.
Analyse van woningen en bevolkingsgroei
De noodzaak voor woningsplitsing wordt ondersteund door een analyse van de groei van het aantal woningen in vergelijking met de bevolkingsgroei. Sinds 1970 is het aantal woningen in Nederland gestegen van 3,8 miljoen naar 8,1 miljoen, een toename van 113%.
In dezelfde periode groeide de bevolking van 13 miljoen naar bijna 18 miljoen, een stijging van 38%. (via het CBS)
Deze cijfers laten zien dat hoewel het aantal woningen significant is toegenomen, de toename van het aantal huishoudens (en dus de vraag naar woningen) nog veel sterker is.
We zien zelfs in een afname van het gemiddelde aantal inwoners per woning van ruim 3,4 in 1970 naar nog geen 2,2 nu.
De rol van gemeenten
Het feit dat de meerderheid van de gemeenten woningsplitsing niet stimuleert, is zorgwekkend. Het stimuleren van woningsplitsing kan een effectieve manier zijn om snel extra woonruimte te creëren, vooral in stedelijke gebieden waar de woningnood het hoogst is.
Volgens professor Peter Boelhouwer, die tegenover BNR over de problemen sprak, kan woningsplitsing een cruciale rol spelen in het oplossen van de woningnood in Nederland.
Het biedt niet alleen meer woonruimte, maar speelt ook in op de trend naar kleinere huishoudens.
Een oproep tot actie
De analyse toont duidelijk aan dat woningsplitsing een haalbare en noodzakelijke oplossing kan zijn voor het woningtekort in Nederland.
Het biedt een antwoord op de verschuiving naar kleinere huishoudens en de daaruit voortvloeiende toegenomen vraag naar woonruimte. Het is nu aan gemeenten om beleid te ontwikkelen dat woningsplitsing faciliteert en stimuleert, zodat de woningmarkt beter kan voldoen aan de hedendaagse woonbehoeften.
Een actieve rol van lokale overheden, in samenwerking met vastgoedeigenaren en ontwikkelaars, is essentieel om de woningnood in Nederland effectief aan te pakken.