- Door aangescherpte wetgeving en hoge onderhoudskosten staat het rendement op sociale huur zwaar onder druk.
- Toch blijkt rendement mogelijk door slimme verduurzaming en grondige herfinanciering.
- Kansen liggen in kostenoptimalisatie en strategisch beheer, ondanks de complexe regelgeving.
Met de huidige veranderingen in de vastgoedsector vragen steeds meer investeerders zich af of rendement nog haalbaar is in sociale huurwoningen. Stijgende rentes, nieuwe belastingregels en steeds striktere huurwetgeving zorgen voor uitdagingen.
Een praktijkcase, die De Vastgoedbegeleider recent uitlichtte, toont echter aan dat met een uitgekiende strategie en doorzettingsvermogen, zelfs in dit uitdagende klimaat, rendement nog steeds binnen bereik ligt.
Deze casus belicht een pad dat met de juiste stappen zelfs een dubbelcijferig rendement opleverde.
Veranderende regelgeving: van impact naar kans
De veranderende regelgeving in Nederland dwingt beleggers om hun strategieën te herzien. De nieuwe Wet Betaalbare Huur, de belastingverhogingen in box-3, en de beperkingen op tijdelijke huurcontracten hebben een behoorlijke impact op het rendement van sociale huurwoningen.
In de praktijk komt dit neer op stijgende kosten, lagere huurinkomsten en vaker een negatieve kasstroom. Veel beleggers kiezen ervoor om woningen te verkopen bij huurderswisselingen om gebruik te maken van de gunstige koopprijzen, waardoor verkoopwinst kan worden gerealiseerd zonder vast te zitten aan de complexe regelgeving en bijbehorende kosten.
In de casus van de belegger was de aankoop een pand met vijf appartementen, waarvan vier in de sociale sector. Na aankoop kwamen diverse problemen naar voren, zoals slecht energielabels en grote onderhoudsachterstanden.
Ondanks de verleidelijke optie om het pand te verkopen, besloot de belegger door te pakken en het rendement te verhogen door middel van verduurzaming en juridische stappen.
Verduurzaming als noodzaak en rendementsverhoging
In de huidige markt zijn slechte energielabels een groot struikelblok voor beleggers in sociale huur. Energielabels F en G maken de exploitatie van een pand niet alleen duurder door stijgende energiekosten, maar trekken vaak ook minder betrouwbare huurders aan.
De belegger koos daarom voor een grondige verduurzaming bij huurderswisselingen, met een focus op het optimaliseren van WWS-punten en het verbeteren van het woongenot. De appartementen werden aangepakt, met investeringen in isolatie en energie-efficiëntie zoals lucht lucht airco’s en zonnepanelen.
Met een totale investering van € 100.000 wist de belegger alle vijf de appartementen op te waarderen naar energielabels A en hoger. Dit verlaagt de maandelijkse energiekosten aanzienlijk, van € 1.500 naar € 145.
Bovendien betekent een beter energielabel een hogere taxatiewaarde van het pand en maakt het herfinanciering mogelijk tegen betere voorwaarden.