- Jarenlang beleid vol fouten, experimenten en ingrepen heeft de Nederlandse woningmarkt ontregeld en investeerders verjaagd.
- De opeenstapeling van regelgeving, stikstofrestricties en fiscale lasten heeft het vertrouwen ernstig geschaad.
- Zonder voorspelbaar beleid en een betrouwbare overheid dreigt verdere kapitaalvlucht en een nog dieper woningtekort.
Steeds vaker hoor je investeerders verzuchten ‘als er maar even niets zou gebeuren’. Dan is ‘slecht beleid’ altijd nog beter dan wisselend beleid, hoor je ze denken.
Nederland was ooit een land waar beleid nog uitvoerbaar was, waar investeerders met vertrouwen hun kapitaal in de woningmarkt staken. Inmiddels is die tijd ver achter ons, verzucht ook Wijnand Groenen, ceo bij vermogensbeheerder Meerdervoort, in een artikel op LinkedIn.
Een opeenstapeling van bestuurlijke experimenten, gebrekkige compensatie na gemaakte fouten en een onophoudelijke stroom nieuwe regels hebben het fundament onder de vastgoedsector ernstig verzwakt.
“Niemand kan nog regeren, niemand durft te besturen, niemand wil verantwoordelijkheid nemen. Het kan in geen coalitie nog goed aflopen. Alleen praten, sussen, uitstellen, doorschuiven”, schrijft Groenen.
Regeldrift en belastingdruk
Tijdens de financiële crisis verwaarloosde de overheid de woningbouw, om vervolgens met rigide stikstofbeleid vrijwel ieder project stil te leggen. Corporaties werden belast, de particuliere huurmarkt werd verder ingeperkt, en investeerders zagen zich geconfronteerd met hogere lasten en minder zekerheid.
Waar beleid bedoeld was om huurders te beschermen, heeft het in praktijk vooral geleid tot een forse afname van nieuwe investeringen en een stagnerende bouwproductie.
Lees ook: Wijnand Groenen roept op om online petitie tegen de Wet betaalbare huur te ondertekenen
De recente klimaatmaatregelen en steeds wisselende subsidies voor verduurzaming versterken het gevoel van onvoorspelbaarheid. Terwijl gezinnen worstelen met oplopende energierekeningen, verdwijnen miljarden euro’s in fondsen waarvan de opbrengsten onduidelijk blijven.
Voor kapitaalverschaffers betekent dit: nóg minder reden om actief te blijven op een markt die steeds grilliger wordt.
Verlies van vertrouwen
De schade beperkt zich niet tot de stenen en de cijfers. Achter elke beleidswijziging schuilt onzekerheid, en die onzekerheid kost vertrouwen, zo ziet Groenen.
Voor investeerders is het vooruitzicht op stabiel rendement in Nederland allang geen vanzelfsprekendheid meer. Het grote geld trekt zich terug, terwijl jonge huishoudens worden geconfronteerd met ontoegankelijke koop- en huurwoningen.
“Soms is de enige oplossing: stoppen. Radicaal. Gewoon even niets meer. Misschien is dat het meest verantwoorde beleid sinds lange tijd”, zo concludeert Groenen uiteindelijk.