- Het huuraanbod in Barcelona is met 14 procent gedaald sinds de invoering van huurprijsregulering, wat verhuurders beperkt in het verhogen van huurprijzen, met nadelige effecten voor het aanbod.
- Deskundigen adviseren dat het vergroten van het beschikbare aanbod, niet het reguleren van prijzen, de sleutel is tot het oplossen van het huisvestingsprobleem.
- De Catalaanse ervaring toont aan dat huurbeperkingen het aanbod kunnen doen dalen en de prijzen in andere segmenten kunnen doen stijgen, wat een waarschuwend voorbeeld kan zijn voor Nederland.
Het aanbod van huurwoningen in Barcelona heeft een significante daling ondervonden na recente maatregelen in huurprijsregulering.
Sinds maart kunnen verhuurders in Catalonië de huur met slechts 3 procent verhogen, wat heeft geleid tot een algemene afname van het aanbod met 13 procent. In Barcelona daalde het aanbod zelfs met 14 procent, meldt VastgoedJournaal.
Deze ontwikkeling roept vragen op over de effectiviteit van dergelijke regulerende maatregelen en biedt inzichten die relevant kunnen zijn voor de Nederlandse context.
Eerder zagen we al de negatieve effecten van een huurregeling voor heel Catalonië. JLL schreef in een rapport over huurregulering dat aanvankelijk het beoogde effect behaald leek te worden; een daling van de huurprijzen met ongeveer 5%. Echter, naast deze daling kwam al snel een minder positief neveneffect naar voren: het aantal beschikbare huurwoningen op de markt daalde fors.
Catalaanse woningwet en de averechtse effecten
Ook onderzoek naar de Catalaanse Woningwet, al ingesteld in 2020 met als doel de huurprijzen te verlagen, heeft verrassende uitkomsten opgeleverd, zo schrijft Trouw.
In plaats van een algehele prijsdaling, toonde het aan dat de prijzen juist stegen buiten de gereguleerde zones en in lagere segmenten.
Dit suggereert dat de wet de welgestelden bevoordeelde ten koste van lagere inkomens. De wet heeft ervoor gezorgd dat vastgoedinvesteerders huurwoningen terugtrokken van de markt, omdat de gereguleerde huren niet langer voldoende rendement boden. Deze terugtrekking verminderde het totale woningaanbod, waardoor prijzen in het lagere segment stegen.
Vergelijking met Nederlandse plannen
Nederland staat voor soortgelijke plannen met minister Hugo de Jonge aan het roer, die de vrije sector wil reguleren via een puntensysteem om maximale huurprijzen te stellen.
De Spaanse ervaring werpt een schaduw over deze aanpak, en deskundigen, waaronder hoogleraar economie José García Montalvo, waarschuwen voor mogelijke vergelijkbare effecten.
De Nederlandse situatie, gekenmerkt door een daling in koopwoningprijzen, kan echter leiden tot verschillende uitkomsten.
Albert Torelló van denktank Ostrom pleit voor het aanpakken van de huisvestingsproblemen door het vergroten van het woningaanbod en niet door prijsregulering. Hij benadrukt het belang van het versnellen van de uitgifte van bouwvergunningen en het versoepelen van regelgeving voor het bouwen op grotere hoogte en het transformeren van commerciële panden naar woonruimte.
Conclusie en Aanbevelingen voor Nederland
Terwijl de Nederlandse overheid haar eigen huurmarktregulering overweegt, biedt de Catalaanse ervaring waardevolle lessen. Zowel in Catalonië als potentieel in Nederland lijkt huurregulering het risico te lopen de problemen die het beoogt te adresseren juist te verergeren. Deskundigen adviseren dat het verbeteren van de toegankelijkheid en betaalbaarheid van de huurmarkt wellicht beter bereikt kan worden door het stimuleren van nieuwbouw en de transformatie van bestaande panden, in plaats van het opleggen van prijsbeperkingen. Voor Nederland is het van cruciaal belang om deze inzichten mee te nemen in de overwegingen om zo beleid te vormen dat daadwerkelijk bijdraagt aan een gezv