- Mona Keijzer, minister van Volkshuisvesting en Ruimtelijke Ordening, staat bekend om haar eigenzinnigheid en benaderbare stijl.
- Ze benadrukt de noodzaak van landelijke regie in ruimtelijke ordening om de wooncrisis aan te pakken.
- De tijd dringt nu al, want Keijzer streeft weliswaar ook naar 100.000 nieuwe woningen per jaar tot 2030, die ambities staan ook bij dit kabinet onder druk.
Mona Keijzer, een bekend gezicht in de Nederlandse politiek, heeft zich door de jaren heen ontwikkeld tot een van de meest opvallende figuren in het kabinet-Schoof.
De minister van Volkshuisvesting en Ruimtelijke Ordening heeft grote ambities om jaarlijks 100.000 woningen bij te bouwen tot 2030.
Dit is vergelijkbaar met haar voorganger Hugo de Jonge en net als bij het vorige kabinet blijft het wel de vraag hoeveel er van die ambities terecht kan komen, met de almaar oplopende prijzen en problemen rond bouwlocaties.
Haar benaderbare en eigenzinnige stijl heeft haar zowel geliefd als bekritiseerd gemaakt, maar één ding is zeker: Keijzer blijft trouw aan haar eigen overtuigingen. EW Magazine ging in een interview in op de persoonlijkheid en beweegredenen van de minister, die zo’n veelbekritiseerd dossier heeft geërfd.
‘De mens achter de politicus‘
Keijzer, die zichzelf in het interview omschrijft als een “oermoeder”, heeft altijd een sterke beschermende rol aangenomen, vooral als het gaat om haar gezin en naasten. Dit beschermende instinct, in combinatie met haar Volendamse nuchterheid, vormt de kern van haar politieke handelen.
Ze benadrukt regelmatig dat de kracht van de samenleving ligt in de mensen zelf, en niet in de overheid. Dit idee komt ook terug in haar visie op het toeslagenstelsel, dat volgens haar mensen juist belemmert in plaats van helpt om vooruit te komen.
Landelijke regie in ruimtelijke ordening
Als minister van Volkshuisvesting en Ruimtelijke Ordening staat Keijzer voor de uitdaging om de wooncrisis in Nederland aan te pakken. Ze is van mening dat de huidige versnipperde aanpak, waarbij bevoegdheden op het laagste niveau liggen, niet werkt voor een klein land als Nederland.
Keijzer pleit daarom voor meer landelijke regie om de schaarse ruimte beter te benutten. Ze ziet het als haar missie om jaarlijks honderdduizend woningen te bouwen, zoals vastgelegd in het Hoofdlijnenakkoord van het kabinet-Schoof.
Keijzer’s politieke carrière is er een van vallen en opstaan, maar haar vastberadenheid en doorzettingsvermogen maken haar tot een constante factor in de Nederlandse politiek.
Met haar focus op praktische oplossingen en haar nuchtere kijk op de samenleving, blijft Keijzer een politicus die dicht bij de mensen staat en tegelijkertijd haar eigen koers blijft varen.
Haar visie op ruimtelijke ordening en de noodzaak van landelijke regie zal ongetwijfeld een grote invloed hebben op de toekomst van de Nederlandse woningmarkt.
Veel experts zijn in ieder geval benieuwd naar de mogelijkheden die Keijzer nog heeft om het tij te keren. Zij willen dat de minister er alles aan doet de markt te stabiliseren. Het huidige beleid maakt volgens velen het voor middeninkomens vrijwel onmogelijk om geschikte woonruimte te vinden, zowel voor huur als koop.