- Woonminister Mona Keijzer benoemt 24 gebieden waar woningbouw versneld moet plaatsvinden.
- Samenwerking tussen gemeenten, corporaties en bouwers moet leiden tot minstens vijf concrete doorbraken.
- Doel: ten minste 100.000 extra woningen bouwen, met zekerheid hierover uiterlijk in 2026.
Demissionair minister voor Wonen, Mona Keijzer (BBB), zet in op een radicale versnelling van woningbouwprojecten in 24 specifiek aangewezen gebieden.
Deze keuze is onderdeel van haar strategie om de impasse in de woningmarkt te doorbreken. Keijzer stelt zich tot doel om ‘doorbraken’ te forceren, zodat projecten sneller van de grond komen dan de gebruikelijke doorlooptijd van zeven tot tien jaar. Dat schrijft Binnenlands Bestuur.
De geselecteerde gebieden bevinden zich verspreid over zes provincies: Noord-Holland, Zuid-Holland, Noord-Brabant, Utrecht, Gelderland en Flevoland. Volgens het ministerie zijn dit plekken waar sneller bouwen zowel wenselijk als haalbaar is.
“Hoe kan het wél?”, is volgens Keijzer de houding die partijen moeten aannemen om de impasse te doorbreken.
We zien al tijden een enorm probleem aan de aanbodzijde van de woningmarkt, zonder voldoende bouw lijkt elke andere woonafspraak hooguit een pleister op de wonde. Hoe er gebouwd wordt, is daarbij ook van belang; de huidige nieuwbouwvoorzieningen voldoen nauwelijks aan wat ouderen zoeken.
Vijf doorbraken en 100.000 woningen
In een Kamerbrief geeft Keijzer aan dat ze dit jaar minimaal vijf concrete doorbraken wil realiseren.
Wat zo’n doorbraak precies inhoudt, verschilt per gebied. Wel gemeenschappelijk is de intentie om betrokken partijen, gemeenten, woningcorporaties en bouwbedrijven, vnauwer te laten samenwerken, zodat besluitvorming versnelt.
Het uiteindelijke doel blijft ambitieus: minimaal 100.000 extra woningen realiseren in de geselecteerde regio’s. Keijzer wil uiterlijk in 2026 zekerheid dat deze woningen daadwerkelijk gebouwd zullen worden. Met deze aanpak probeert het kabinet de structurele woningnood in Nederland te verlichten.
De aanwijzing van deze gebieden onderstreept het streven naar actie en tempo in een sector waar procedures en regelgeving vaak vertragend werken.
Door bestuurlijke druk te combineren met lokale samenwerking, wil Keijzer een nieuw momentum creëren. Of deze aanpak slaagt, zal afhangen van de uitvoerbaarheid op lokaal niveau. En van de bereidheid van alle partijen om daadwerkelijk te versnellen.