- Minister Mona Keijzer onderzoekt of een landelijk huurregister bijdraagt aan beter toezicht en beleid in de huursector.
- Voor verhuurders kan het register zowel ondersteuning bieden als extra administratieve lasten meebrengen.
- Diverse scenario’s, van geen register tot landelijke registratie, worden momenteel in kaart gebracht in overleg met de sector.
Het ministerie van Volkshuisvesting en Ruimtelijke Ordening bekijkt momenteel de haalbaarheid en toegevoegde waarde van een landelijk huurregister, zo schrijft minister Mona Keijzer in een Kamerbrief.
De minister voert dit onderzoek uit naar aanleiding van een Kamermotie die bepleit dat gemeenten meer grip moeten krijgen op de particuliere huurmarkt.
Het idee is om via het register alle huurovereenkomsten in Nederland te documenteren, wat volgens de minister een krachtig instrument kan zijn bij handhaving, beleid en rechtsbescherming.
Voor de verhuurders betekent dit dat zij mogelijk verplicht worden om huurgegevens vast te leggen in een centrale database. Dat lijkt op het eerste gezicht een extra verplichting, maar het register biedt ook concrete voordelen.
Beter contact met gemeenten en duidelijkheid richting huurder
Gemeenten kampen momenteel met een gebrek aan inzicht in de lokale huurmarkt. Voor toezicht op de Wet goed verhuurderschap en de Wet betaalbare huur is het cruciaal om te weten wie er actief verhuurt.
Het huurregister kan hierin verandering brengen, doordat het gemeenten in staat stelt proactief te handhaven in plaats van reactief op meldingen te reageren.
Ook voor verhuurders kan dit positief uitpakken. Via het register kunnen zij laten zien dat zij handelen volgens de regels. Dit kan het vertrouwen richting gemeente en huurder versterken en het contact met lokale autoriteiten vergemakkelijken.
Mogelijke lasten en scenario’s voor registratie
De keerzijde van de medaille zit in de uitvoering. Het registreren, bijhouden en controleren van gegevens brengt onvermijdelijk administratieve lasten met zich mee. Daarom worden momenteel meerdere scenario’s onderzocht. Eén daarvan is het volledig landelijke register.
Andere opties zijn beperktere vormen waarbij gemeenten zelfstandig gegevens verzamelen of beleidsmaatregelen worden getroffen zonder centraal systeem.
Bij deze scenario’s worden alle kosten en baten in kaart gebracht. Daarbij wordt specifiek gekeken naar de impact op verhuurders, waaronder privacyvraagstukken en de praktische uitvoering van registratieverplichtingen. De minister erkent dat deze stappen complex zijn en dat een zorgvuldige afweging nodig is voordat definitieve keuzes worden gemaakt.
Wat staat verhuurders te wachten?
Vooralsnog is er geen sprake van een definitieve invoering. Het onderzoek loopt, en de minister verwacht de Tweede Kamer in de tweede helft van 2025 te informeren over de uitkomsten.
“Laten we eerlijk zijn: dit klinkt opnieuw als meer verplichtingen, meer administratieve lasten en nóg meer regels voor verhuurders”, schrijft vastgoedondernermer en oprichter van Vastgoed.app, Alexander Visser op LinkedIn.
“In plaats van vertrouwen, transparantie en samenwerking, lijkt er een trend te ontstaan richting centralisatie en controle”.
Cruciaal wordt of het register daadwerkelijk bijdraagt aan een eerlijkere, beter functionerende huurmarkt, én of de baten opwegen tegen de lasten.