- Myrthe de Groot richtte een vastgoedbeheerbedrijf op, hoewel ze in haar jeugd vooroordelen had over vastgoedeigenaars, blijkt dat in de praktijk heel anders.
- De Groot ervaart nu zelf online ook vooroordelen, vooral gerelateerd aan de woningcrisis en het algemene beeld van vastgoedeigenaren als ‘kapitalistische geldwolf’, vertelt ze op Radio 1.
- De Groot breekt een lans voor het normaliseren van gesprekken over geld en benadrukt het belang van waardering voor de kleine dingen in het leven.
Vastgoedbeleggers als geldwolven? Op NPO Radio 1 probeert vastgoedbeheerder Myrthe de Groot de vooroordelen bij te stellen.
De loopbaan van De Groot in het vastgoed was niet iets dat ze vanaf het begin had voorzien. Zelf had ze bovendien altijd een relatief negatief beeld van woningeigenaren gehad. De praktijk bleek uiteraard mee te vallen, zo vertelt ze op de radiozender.
Vooroordelen tegenover realiteit
Met een groeiende portefeuille van winkels en recreatiepanden is De Groot nu zelf ook niet onbekend met de vooroordelen die online over haar en haar sector bestaan. Vooral op sociale media stuit ze regelmatig op kritiek.
Een voorbeeld hiervan is de negatieve feedback op een video waarin ze de chaos toont die een gast achterliet in een van haar recreatiepanden, wat leidde tot reacties die haar financiële succes bekritiseerden.
De Groot wijst ook op de bredere context van de woningcrisis, waarbij vastgoedeigenaren vaak als zondebok worden gezien. Ook de minister wil ‘woningbeleggen’ beperken.
“Dingen moeten anders. Maar volgens mij missen we in Nederland gewoon 300.000 woningen”, zegt ze.
Volgens De Groot is de kritiek op vastgoedeigenaren als uitsluitend kapitalistische geldwolven een misvatting; de meeste vastgoedeigenaren die ze heeft ontmoet, zijn juist hardwerkende individuen.
Taboe rond geld
Een ander punt dat De Groot aanstipt, is het taboe rond het spreken over geld in Nederland.
Ze is van mening dat geld verdienen niet als iets negatiefs gezien zou moeten worden en deelt haar persoonlijke visie op geluk en welvaart. Voor haar symboliseert de mogelijkheid om spontaan uit eten te gaan een luxe die ze niet altijd heeft gekend, en iets waar ze nog steeds bewust van geniet.