- Verhuurders gebruiken short-stay contracten om nieuwe regelgeving te ontwijken, wat huurprijsbescherming en huurbescherming voor huurders beperkt.
- Short-stay verhuur omvat vaak extra diensten en beperkingen, maar leidt tot juridische onzekerheden.
- Het aantal advertenties voor short-stay woningen groeit fors, maar brengt risico’s voor verhuurders en woningzoekenden.
Sinds de invoering van de Wet betaalbare verhuur en de Wet vaste huurcontracten op 1 juli 2024, zijn verhuurders op zoek naar manieren om tijdelijke contracten te blijven aanbieden. Daarover schrijven verschillende media de afgelopen maand.
Eén veelgebruikte constructie is short-stay verhuur. Hierbij worden woningen aangeboden als gemeubileerde logiesruimte, vaak met aanvullende diensten zoals schoonmaak of fietsverhuur. In Parool werd zo een inmiddels veelbesproken casus uitgelicht.
Short-stay contracten vallen buiten de reguliere huurwetgeving en bieden geen huurprijsbescherming. Dit maakt het voor verhuurders aantrekkelijk, maar het creëert grote onzekerheden voor huurders.
Volgens juristen en organisaties zoals Stichting !Woon is deze praktijk zorgwekkend. Verhuurders experimenteren steeds vaker met de grenzen van wat juridisch toelaatbaar is. Hoewel de wetgever stelt dat de regelgeving stevig in elkaar zit, laat de praktijk zien dat short-stay als geitenpaadje wordt gebruikt, zo stelt men tegenover Parool.
Juridische grijsgebieden en risico’s
Short-stay contracten zijn in principe bedoeld voor uitzonderlijke situaties, zoals huisvesting van expats of studenten. Toch wordt deze constructie nu breed toegepast.
Recent oordeelde de Huurcommissie dat zij niet bevoegd was in een zaak waarbij een huurder van een short-stay woning in Amsterdam de hoge huur wilde aanvechten. Dit roept vragen op over handhaving. Gemeenten geven aan dat zij met het Rijk in overleg willen over hoe toezicht en handhaving verbeterd kunnen worden.
Een uitkomst voor slimme verhuurders? Niet per se. En ook niet nieuw.
“Het type huurovereenkomst waar het artikel over gaat is de zogenaamde huurovereenkomst van naar zijn aard korte duur. Een huurovereenkomst die al geruime tijd bestaat”, schrijft huurrechtadvocaat Claudia van Meurs – Janssens op LinkedIn.
Het inzetten van deze constructies brengt aanzienlijke risico’s voor verhuurders. Wanneer een huurder kan aantonen dat het contract onterecht als short-stay is aangemerkt, kan dit leiden tot boetes en schadeclaims. Het gebrek aan juridische zekerheid maakt dat verhuurders een gok nemen, waarbij de uitkomst onzeker blijft.
“De verhuurder die een huurovereenkomst onterecht als naar zijn aard van korte duur bestempelt, loopt een reëel risico dat het mis gaat”, stelt Van Meurs-Janssens.
Forse toename en gevolgen
Het aantal short-stay advertenties groeit explosief, blijkt uit analyses van verhuurplatformen, bericht het AD verder.
Met name in steden als Amsterdam en Rotterdam worden steeds meer woningen als tijdelijke logiesruimte aangeboden, wat druk zet op de reguliere huurmarkt. Woningzoekenden ervaren dat betaalbare woningen verdwijnen ten gunste van short-stay, terwijl expats en tijdelijke huurders worden bevoordeeld.
Ook discriminatie speelt hierbij een rol. Sommige verhuurders geven expliciet de voorkeur aan expats, omdat zij verwachten dat deze huurders sneller vertrekken. Dit leidt tot frustratie bij Nederlandse huurders, die vaker achter het net vissen.
Wat brengt de toekomst?
Met het toenemende gebruik van short-stay contracten omzeilen verhuurders de wetgeving, maar dit is geen duurzame oplossing. Gemeenten en het ministerie van Volkshuisvesting onderzoeken hoe deze constructies beter gereguleerd kunnen worden.
Er worden juridische uitspraken en strengere handhaving verwacht, wat mogelijk de grenzen van short-stay verhuur verder zal beperken.
Maar het is ook geen duidelijk verhaal voor de verhuurder. Die heeft vooraf geen garantie dat een beroep op huurbescherming door de huurder niet succesvol zal zijn.
Het betreft daarom geen systematische maas in de wet of een truc die verhuurders zonder meer kunnen toepassen. Wie een huurovereenkomst onterecht als ‘naar zijn aard van korte duur’ aanmerkt, loopt een aanzienlijk risico dat dit juridisch fout afloopt.