- Aankomend minister Mona Keijzer streeft naar 100.000 nieuwe woningen per jaar tot 2030.
- Ondanks financiële steun blijft de woningbouwproductie achter door diverse obstakels.
- Innovatieve oplossingen en snellere procedures zijn nodig om de bouwdoelen te halen.
De beoogd minister van Volkshuisvesting en Ruimtelijke Ordening, Mona Keijzer, heeft grote ambities om jaarlijks 100.000 woningen bij te bouwen tot 2030. Dit is vergelijkbaar met haar voorganger Hugo de Jonge.
Net als bij het huidige kabinet blijft het wel de vraag hoeveel er van die ambities terecht kan komen, met oplopende prijzen en problemen rond bouwlocaties. En in 2023 is het gestelde doel om 100.000 nieuwe woningen te bouwen in Nederland door het vorige kabinet in ieder geval niet gehaald.
Oorzaken van de vertraging
De lage woningbouwproductie heeft meerdere oorzaken. Een overbelast stroomnet, trage vergunningsprocessen en bezwaarprocedures vertragen de bouw.
Daarnaast zorgde de rentestijging vanaf 2022 ervoor dat beleggers zich terugtrokken en vastgoedontwikkelaars projecten niet meer rendabel konden maken. De hoge materialenprijzen en tijdelijk dalende huizenprijzen verergerden de situatie.
Mogelijke oplossingen voor Keijzer
Er is geen eenvoudige oplossing voor deze complexe problemen. Per project en gemeente moet gekeken worden waar de grootste knelpunten liggen. In een commentaar in het Financieele Dagblad lezen we nog eens de uitdagingen die er liggen.
Verlaging van het bouwdoel van 100.000 woningen per jaar is geen optie. Naast financiële prikkels zoals de Startbouwimpuls en Woningbouwimpuls, is er meer nodig. Gebrek aan personeel in de bouwsector en bij gemeenten is een groot obstakel. Meer focus op het verhogen van de personele capaciteit kan verlichting bieden.
Een andere aanpak is het versnellen van het gehele bouwproces door snellere besluitvorming en bezwaarprocedures. Regelmatige controle op regionale en gemeentelijke knelpunten is cruciaal om bouwafspraken te halen, stelt men in het FD.