- Het woningtekort in Nederland is opgelopen tot ruim 400.000 woningen, mede door een halvering van de woningproductie en een onverwachte stijging in de woningvraag sinds 2015.
- Beleidsambities botsen met realiteit: lage bouwvergunningen en economische belemmeringen zetten druk op woningbouwplannen.
- Concrete middelen om de ambities waar te maken, zoals budgetverhogingen en investeringen in infrastructuur, ontbreken
Het woningtekort in Nederland is momenteel een urgent probleem. Met een tekort dat boven de 400.000 woningen ligt, blijkt het officiële beleid om maximaal 2 procent van de woningvoorraad als tekort aan te houden, verre van haalbaar. Momenteel bedraagt dit percentage 4 tot 5 procent, een significant verschil.
Peter Boelhouwer, hoogleraar woningmarkt aan de TU Delft, ziet bij BNR twee factoren als doorslaggevend: een forse daling in woningproductie en een onverwachte stijging in de vraag naar woningen sinds 2015.
Demografie en beleid
Een belangrijke variabele in de woningbehoefte is migratie. Hoewel de bevolkingsprognoses uitgaan van een afname van de netto-migratie, wijst niets erop dat dit op korte termijn realistisch is.
De focus van het kabinetsbeleid ligt grotendeels op asielmigratie, terwijl arbeidsmigratie – de grootste drijfveer achter de bevolkingsgroei – weinig wordt aangepakt.
Het splitsen van woningen stagneert, mede door strengere regelgeving en verminderde investeringen vanuit particulieren:
“Splitsen van woningen kan wel enige soelaas bieden, maar de vijftienduizend gesplitste woningen van de afgelopen jaren waren voornamelijk investeringen van particulieren”.
Torenhoge ambities, maar te weinig slagkracht
Op de recente Woontop bleek de bereidheid om fiscale en regelgevende barrières aan te pakken groot. Maar de concrete middelen om de ambities waar te maken, zoals budgetverhogingen en investeringen in infrastructuur, ontbreken volgens Boelhouwer.
Dit belemmert zowel nieuwbouw als de aanleg van essentiële voorzieningen, zoals wegen en openbaar vervoer.
“Het is uiteindelijk ook een kwestie van torenhoge ambities, ten opzichte van wat er mogelijk is. ‘Het moet allemaal circulair, twee derde moet betaalbaar zijn. Dat is allemaal goed, maar daar moet je dan ook de portemonnee voor trekken”, stelt Boelhouwer tegenover de radiozender.